اثرات تزریق گیاه زنیان (trachyspermum copticum (l.) link) در هسته مشبک پاراژیگانتوسلولاریس ((pgi بر روی علایم کیفی سندرم ترک در موش صحرایی نر

مقدمه: یکی از مهم ترین مشکلات جامعه بشری و به خصوص کشور ما مساله اعتیاد است. تحقیقات اخیر نشانگر اهمیت و کاربرد گیاهان دارویی در این زمینه است. در مورد گیاه زنیان نیز گزارش هایی مبنی بر تاثیر ضداعتیادی وجود دارد. هدف: در این تحقیق به بررسی اثرات تزریق گیاه زنیان در هسته مشبک پاراژیگانتوسلولاریسبه روی علایم کیفی سندرم ترک در موش صحرایی نر پرداخته شده است. روش بررسی: پس از تهیه میوه گیاه زنیان از ارتفاعات 1100 متری بین ایذه و ده دز در خوزستان، عصاره گیاه با نسبت 1 به 10، 1 به 100 و 1 به 1000 توسط دستگاه سوکسله تهیه شد. بعد از آزمایش های اولیه چهار گروه هشت تایی موش صحرایی نر نژاد اسپیراگ داولی با میانگین وزنی 300 -250 گرم با تزریق مرفین به صورت زیر جلدی معتاد شدند. پس از حصول اطمینان از اعتیاد حیوانات، یک گروه به عنوان شاهد که یک میکرولیتر سالین، 3 گروه دریافت کننده عصاره آبی زنیان در غلظت های 10، 100 و 1000 برابر رقیق شده که به روش استریوتاکسیک در هسته pgi تزریق شد. در کلیه گروه های مورد بررسی پس از تزریق نالوکسان به صورت داخل صفاقی نشانه های کیفی سندرم ترک که شامل اسهال، تحریک پذیری، افتادگی پلک، بیقراری، وضعیت غیرطبیعی بدن، دندان قروچه و لرزش بدن بودند در بازه های زمانی 45 دقیقه سنجیده شدند. نتایج: نتایج نشان داد که غلظت‏های متفاوت زنیان به طور معنی‏داری نسبت به گروه شاهد سبب کاهش علایم سندرم ترک می‏شود، به گونه ای که بیشترین تاثیر را غلظت‏ بیشتر یعنی عصاره 1 به 10 به دنبال داشته است. نتیجه گیری: می‏توان نتیجه گرفت که تزریق عصاره آبی زنیان در هسته pgi یک کاهش وابسته به دوز (از طریق اعمال اثر برگیرنده‏های اختصاصی pgi) در بیشتر علایم کیفی سندرم ترک نشان می‏دهد.